Wielki polski astronom Mikołaj Kopernik urodził się w 1473r. w Toruniu. Pochodził z zamożnej rodziny. Jako młody człowiek Kopernik studiował na uniwersytecie w Krakowie, gdzie zainteresował się astronomią. Mając dwadzieścia kilka lat udał się do Włoch, studiował tam prawo i medycynę na uniwersytetach w Bolonii i Padwie, później na uniwersytecie w Ferrarze uzyskał stopień doktora prawa kanonicznego. Większość dojrzałego życia spędził we Fromborku, gdzie był kanonikiem katedralnym. Kopernik nie był zawodowym astronomem; swego wielkiego dzieła, które przyniosło mu światową i niezatartą sławę, dokonał w czasie wolnym od obowiązków kapłańskich. W czasie pobytu we Włoszech Kopernik zapoznał się z koncepcją filozofa greckiego Arystarcha z Samos (III w. p.n.e.), który twierdził, iż Ziemia i inne planety krążą wokół Słońca. Kopernik nabrał przekonania, że ta heliocentryczna hipoteza jest słuszna. W wieku około czterdziestu lat rozesłał do swoich przyjaciół krótki rękopis przedstawiający w zarysie własne teorie na ten temat. Kopernik spędził wiele lat na obserwacjach i obliczeniach niezbędnych dla opracowania książki De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach ciał niebieskich), w której opisał szczegółowo swoją teorię i przytoczył odpowiednie dowody. W 1533 r., mając lat sześćdziesiąt, Kopernik wygłosił szereg wykładów w Rzymie, w których przedstawił główne punkty swojej teorii. Papież nie wyraził wówczas dezaprobaty. Ostatecznie Kopernik zdecydował się opublikować książkę, gdy miał już blisko siedemdziesiąt lat i dopiero w dniu swej śmierci, 24 maja 1543 r., otrzymał z drukarni jej pierwszy egzemplarz. Kopernik słusznie twierdził, że Ziemia obraca się dookoła swojej osi, że Księżyc krąży wokół Ziemi i że Ziemia oraz inne planety krążą wokół Słońca. Jednak, podobnie jak jego poprzednicy, nie docenił wielkości Układu Słonecznego. Mylił się również sądząc, że planety poruszają się po okręgach lub epicyklach. Jego teoria była zatem nie tylko skomplikowana pod względem matematycznym, ale również niedokładna. Mimo to książka wzbudziła szybko ogromne zainteresowanie. Skłoniła również innych astronomów, między innymi wielkiego duńskiego astronoma Tycho de Brahe, do przeprowadzenia bardziej dokładnych obserwacji ruchu planet. Właśnie na podstawie danych obserwacyjnych, które zgromadził Tycho de Brahe, Johannes Kepler zdołał wreszcie ustalić dokładne prawa ruchu planet.
 |
Kącik patrona szkoły (foto1)
|
|
 |
Kącik patrona szkoły (foto2)
|
|
